M. Hakan CEYLAN
Hayatı hikayelerle anlamlandırıyorum ve fotoğraflarla hatırlıyorum. Kendimi bir hikaye koleksiyoneri olarak görüyorum; koleksiyonumu da çektiğim ve aklımda kalan karelerle oluşturuyorum.
Her insanda kendimi fotoğraflıyorum; hikayem, benliğim ve hislerim siniyor fotoğrafa. Çektiğim her insanda ve insana dair manzarada kendimi görüyorum. Ne düşündüğümü, nasıl hissettiğimi, aldığım nefesteki endişe veya huzuru hatırlıyor ve tekrar yaşıyorum fotoğraflarda. Diğer yandan da fotoğraflar, fotoğrafçı olarak bütünsel hikayemizin anlık parçaları olsalar da her fotoğraf ona bakıldığında bambaşka hikayelere dallanıyor.
I make sense of life through stories and remember it with photographs. I see myself as a collector of stories; I build my collection with the pictures I take and the images that stay in my mind.
In every person, I photograph myself; my story, my essence, and my emotions seep into the photograph. In every person I capture and every human scene, I see myself. I recall and relive what I was thinking, how I felt, and the anxiety or peace in my breath within the photos. On the other hand, even though photographs are momentary pieces of our holistic story as a photographer, each photo branches out into entirely different stories when viewed.
